Jubileumfeest 30 jaar

Op 24 augustus 2019 vierden wij als tuinclub op een fantastische zomerdag ons fantastische 30-jarige jubileum in de fantastische tuin van Nanny. Hiervan een selectie van foto's die gemaakt werden.

In de gezellig ingerichte tuin stonden de glazen op een feestelijk kleed voor een welkomsdrankje al op ons te wachten.

Het voltallige gezelschap feestvierende Groene Joffers

Allen zijn binnen, het feest kan beginnen!

Natuurlijk werden elkaars feesthoeden uitgebreid bekeken en becommentarieerd.

De blommen voor de hoed van Dorine werden onder haar wakend oog op haar hoed vastgemaakt.

Joop zou Joop niet zijn als ze niet iets spectaculairs had uitgezocht: een hoed met flakkerende lichtjes.

Ondertussen stond Ada de glazen vast in te schenken. Haar hoed wekte een hoop hilariteit. Joffers verzinnen de malste dingen.

Rita had korenbloemen en klaprozen op haar hoed gezet.

En Marjan, die een altijd fanatiek fotograferende vader had, leerde haar hoe je elegant op de plaat kwam. Mooi hoor Marjan!

Natuurlijk werd allereerst Nanny voor het beschikbaar stellen van haar tuin door Hester bedankt voor haar gastvrijheid en voorzien van een mooi boeket.

Het was een vrolijk gezelschap dat hier zat te genieten en te wachten op de dingen die nog komen zouden.

Onze eminente voorzitster Hester hield een mooie toespraak over de geschiedenis en het ontstaan van onze tuinclub.

Er bleek zowaar ook een spel bedacht dat de Joffers moesten spelen. Cryptische teksten moesten gepaard worden met een van de 25 foto's uit het verleden. Een geweldig leuk en origineel idee!

Terwijl de Joffers weer vrolijk verder koutten en in spanning afwachtten welk groepje er gewonnen zou hebben, leken de bestuursleden wat te worstelen met de gegevens. Fenny staat er gespannen bij te kijken.... Maar natuurlijk kwam Ada al ras met de winnaars op de proppen: 0 fouten.

Nog even verder in de galerij van "smoelen en hoeden". Hier het fraaie exemplaar van Tienke.

Greet en Tineke met hun hoofddeksels.

En Lumine...... zonder hoed. We verraden lekker niet waarom dat was!

Coby met een elegante hoed van chocobruin vilt en een uitbundige bloemenkrans.

 Lumine vond dat de fotograaf er nu zelf ook maar eens op moest staan. Nou, vooruit dan maar, vindt de baas thuis ook wel leuk....

Wederom een verrassend element: Hester kondigt aan dat enkele "tuinjoffers van het eerste uur" gehuldigd zullen worden omdat zij aan de wieg van onze tuinclub hebben gestaan.

Dorine, die indertijd als eerste met het idee van een tuinclub op de proppen kwam, en Mariette en Joop die er meteen in meegingen. Marina moest toch even denken aan de zo tragisch verongelukte Martine die toen eveneens van de partij was.

 

Geanimeerd zaten de joffers te luisteren naar de toespraak van Hester.

De drie Joffers kregen met dit mooi uitgevoerde bewijs het erelidmaatschap aangeboden. Het drietal was daar zeer mee in hun sas.

Tot onze grote verrassing bleek een alleraardigst bandje ingehuurd te zijn om de feestvreugde nog wat te vergroten. Ze speelden plezierige muziek van de Balkan, Griekenland en Ierland. De vrouw en mannen lieten weten het hier zeer gezellig te vinden. Nou, gelukkig maar, en dat met al die kwebbelende vrouwen....

Greet en Nicolien konden de kriebel in de beentjes niet weerstaan en dansten op de maten van de muziek over het gazon.

Toen waagde ook Ada de stap terwijl de rest van de groep zich toch maar niet liet verleiden.

De avond begon al te vallen toen de finale kwam: een geweldig gevarieerd diner met allerlei heerlijke hapjes. Zelfs was er nog een voorafje en een lekker dessert gemaakt. En dat allemaal door bestuursleden plus de helpende handen van Nanny.

Nanny's hubby was zo vriendelijk voor de 31 gasten lekker vleeshappen te grillen, die gingen er in als de spreekwoordelijke koek.

De dames wisten bijna niet wat ze zouden kiezen van de welvoorziene dis, het bord bleek al snel te klein maar er was meer dan genoeg voor een tweede gang.

Onze superkok Christine had zich ongelooflijk uitgesloofd en nam het merendeel van de catering voor haar rekening. Tevreden zag zij toe hoe iedereen er van genoot. De welverdiende complimenten werden van alle kanten naar haar toe gestrooid, Christine nam ze bescheiden in ontvangst.

Het werd veel later dan gepland, het weer speelde een toevoegende rol, de sfeer was opperbest maar uiteindelijk kwam er dan toch een eind aan de pret. Met nog een geluksklaver in pot voor alle dames gingen ze zeer tevreden en dankbaar naar huis. Wat een topprestatie werd hier op deze avond geleverd. Bestuursleden, Nanny en alle overige helpers: driewerf hoera en onze immense dank!!

En....... toen iedereen weg was en de rust was weergekeerd, liet Christine zich uitgeput in een tuinstoel vallen en schonk zichzelf een glaasje in. Pfffff, dacht ze, dat zit er weer op en over vijf jaar zien we wel weer verder...., voorlopig kan ik geen kookboek meer zien!