Naar Tuin Fortmond

18 augustus 2021: ons eerste "echte" uitstapje met de Groene Joffers. De Tuin van Fortmond (in Olst) stond op het programma en we hadden er zin in! We werden verwelkomd met een lekker kopje koffie, daar hadden we ook zin in...! Vanaf het terras was dit het eerste uitzicht op de tuin en we waren er al meteen van onder de indruk.

Woorden vertellen hun eigen verhaal.

Het is de tuin van echtpaar Joke en Willem de Haan en de gastheer leidde de rondleiding in met een interessant verhaal over hoe de tuin tot stand gekomen was.

Even ook de rest er op zetten zodat de thuisblijvers kunnen zien wie er van de partij waren.

Nog nooit eerder zagen we zulke grote bloemen van de Zonnehoed, gewoon indrukwekkend. Maar ja, wat wil je: kleigrond. Op onze Veluwse zandgronden krijgen wij dit niet voor elkaar.

De droom van echtpaar De Haan was een woning met een schuin dak. Dat leek niet te gelukken vanwege de protesten van de welstandscommissie maar met een aangepast plan mocht het uiteindelijk toch: grond ophogen, beplanten daarop en een dakbeplanting.

Daken worden wel vaker beplant met sedum. Dit is wel even wat anders, echt prachtig.

Echt indrukwekkend wat hier gecreëerd werd.

 

Vanuit elke hoek van de tuin kun je het huis zien liggen. Daar is goed over nagedacht.

De beplanting was zeer zorgvuldig tot stand gekomen en het geheel ademde een grote rust ondanks alle verschillen en kleuren. Knap gedaan!

We kunnen klagen over de vele regen die deze zomer op de aarde viel maar voor een tuin is dit geweldig. Stel daar eens de eerdere hete en droge zomers tegenover, nou, dan weet je het wel.

 

 

Luisterend naar het verhaal van de tuin.

 

 

...... en onderweg ook wat met elkaar koutend.

 

 

Zo gesnoeid komt de Gelderse roos wel op z'n mooist tot haar recht.

Thalictrum, een wat lagere soort, zo leek het. En wat zijn die bloempjes toch schattig met die gele meeldraadjes die er onderuit hangen.

Onze gastheer strooide de Latijnse namen uit zijn mouw alsof het niets was. Sommige Joffers deden hun best ze op te schrijven, al dan niet fonetisch. Werk aan de winkel voor thuis om dat goed op naam te krijgen.

We vergeten soms wel eens dat mooi groen niet lelijk is. Grassen en andere groene planten lijken hier een wolk te zijn met behulp van de wind. Niet de "groene wolk" waar onze PM zo'n aversie tegen heeft, maar een echte.....

De tuin wordt, zo hoorden wij eerder van mevrouw De Haan, zonder hulp door hen beiden onderhouden.
Verwarrende regel bij deze foto: dit is meneer De Haan.

Aangekomen op het hoogst punt van de tuin en dan het uitzicht tot in de verre omgeving.

 

 

De tuin gaat grensloos over in het grasland van de uiterwaard, dat lekker wild mag volgroeien met allerlei spontaan opkomende wilde planten. Wat moet het hier een feest zijn als het vlindertijd is!

 

 

Wie dat wil mag door de ramen kijken om een stukje tuin in te lijsten. Origineel!

Strak aangelegde vijver met mooi helder water. Alles in lijn met die van het huis.

 

 

Fijn dat Eva goed mee kon komen met behulp van haar rollator.

 

 

De Grote pimpernel

 

 

Als ik in mijn eigen tuintje kijk en keek, zie en zag  ik de Dropplant nooit zo fantastisch bloeien.

Een onkruid dat jaarlijks flink moet worden weggetrokken om teveel gewoeker te voorkomen. Maar wat een beauty!

 

 

Een groene kikker lag er op z'n gemak bij en het leek of hij al dat menselijke gedoe met verbazing aanschouwde. 

 

 

De tuin ligt helemaal omringd door het wijde landschap, wij smolten er bij weg.

 

 

Kijkje over het pas gemaaide veld

 

 

Blauw blijft toch altijd een kleur die een tuin goed doet. The colour becomes her, zeggen de Engelsen zo mooi.

 

 

Joffers op het hoogste punt gekomen.

 

 

Even een hulpvaardige hand en de joffers waren weer op aarde beland.

 

 

Nog even een gesprekje met de vrouw des huizes en we moesten weer vertrekken. Maar niet zonder dat we onze lofprijzingen over al dit moois ruimhartig en welgemeend hadden geuit. Dit was een van de mooist tuinen die we in ons 30-jarig bestaan bezocht hebben.

 

 

En toen op naar de plek waar we onze knorrende magen konden vullen met een of ander heerlijk lunchgerecht. 

We waren het er unaniem over eens: dit was een heerlijk uitje. Mede doordat we op initiatief van Christine de "grote weg" links lieten liggen en vanuit Klarenbeek  tot Olst door de schitterende Achterhoek via dijkwegen naar onze bestemming reden. Mensen, wat wonen we toch in een geweldig deel van ons land!