Bezoek aan Appeltern

Op 15 mei gingen we met 13 Joffers op pad, richting Appeltern. Dankzij de vier uitstekende chauffeuses kwamen we daar voorspoedig aan. Voordat er nog maar een stap in de tuinen gezet was zaten de dames, als altijd, eerst maar weer even aan de koffie met taart.

Tineke was zo suf om met haar vingers aan haar stuk taart te zitten en zo kwam een vette vingerafdruk terecht op de lens van haar camera waardoor op diverse foto's een rare lichte vlek te zien is...... Helaas konden daardoor ook niet alle foto's gebruikt worden. Sorry dames!

Omdat Joop en Eva enigszins slecht ter been zijn geworden, werd er gebruik gemaakt van twee rolstoelen die klaar stonden voor dit doel. Opgewekt ging Hester aan de wandel met Eva en Christine duwde Joop in haar rollende zetel voort. Zou het niet aardiger geweest zijn als andere Joffers beide duwsters van tijd tot tijd een stukje zouden hebben afgelost? 

Veel hagen, veel mooi bloeiende struiken en heel veel groen, we dwaalden er uren rond. Het viel al snel op hoe minutieus alle hagen en heggetjes gesnoeid en geknipt waren, wat een werk! De fotograaf vroeg zich af of hier de gehate Buxusmot Appeltern had overgeslagen of ..... dat er flink gespoten werd met nare chemische middelen die de koolmezen naar blijkt, het leven kosten? Op een mailtje van Tineke naar Appeltern is nog geen antwoord gekomen. Een reactie zal hier zeker nog worden toegevoegd.

Fijn voor Joop en Eva dat ze op deze manier mee konden genieten. Joop benoemde deze dag als haar vakantie van dit jaar.

We vonden het jammer dat bij de grote bomen niet een naambordje geplaatst was. Naderhand leverde zoekwerk op de website van Appeltern geen resultaat op. Dit was wel heel bijzonder en fraai. Antwoord A.: "dit is de Trachycarpus fortunei, ofwel Chinese waaierpalm". Via het internet kwam ik aan de weet dat een palm van dit formaat een paar duizend euro moet kosten. Het antwoord op mijn vraag m.b.t. de buxusmot was dat er vallen hangen met een chemisch lokmiddel dat de mannelijke motten aantrekt en doodt. Als ik dan zie dat zo'n val op elke 10 lopende meters moet hangen om effect te hebben, vraag ik me af waarom we ze niet gezien hebben....

Hermien was zeer gecharmeerd van dit ambachtelijke hekwerkje om de moestuin heen. Het bracht haar op het idee dit ook in haar eigen moestuin toe te gaan passen. Of.... zou het blijven bij een nobel voornemen? Ach, de hemel is geplaveid met goede voornemens.

Op het terrein waren prachtige plekjes waar je al snel wat langer zou willen vertoeven. Dit is natuurlijk een demonstratieterrein van kwekers en tuinarchitecten maar we vonden het knap dat al die verschillende visies van de deelnemers er zo'n homogeen geheel van hadden weten te maken.

Langs het complex liep een kanaal dat omzoomd werd met veel Gele lis en in het water zwommen wat eenden. Jammer dat nou net die tak weer in het water moest liggen, het leek hier en daar net een schilderij door het invallende zonlicht dat een spelletje speelde met het water.

Dit was een heel mooi aangelegd gedeelte waar wij met bewondering en waardering naar keken.

Ja, dit is natuurlijk een bron van veel vermaak. Ada bevoelt keurend het gladde achterwerk van de voorover gebogen dame en de fotograaf zag daar weer een mooi plaatje in.

Omdat we op eigen gelegenheid in groepjes rondwandelden kwam je hier en daar elkaar ook weer tegen. Hermien en Ada luisteren naar een sterk verhaal van Coby (doet ze altijd!) en Hermien lijkt haar te vragen of het wel werkelijk gebeurd is wat Coby daar staat te beweren....

In de vele, vele vijvers zwommen overal groene kikkertjes rond. Aangezien het de paartijd van de Groene kikker is, werd er volop gekwaakt om vrouwtjes te interesseren in een nummertje voortplanting.

Met "stapstenen" wordt meestal bedoeld "plekken die het mogelijk maken dat dieren emigreren naar andere plekken en niet geïsoleerd raken". Hier lagen ze er voor de bezoekers.

 
Tegen lunchtijd  deden we ons tegoed aan lekker belegde broodjes en gaven onze vermoeide voeten even wat rust. Daarna ging het nog een uurtje verder.

O jee, kijk die Ada nou toch eens. Ze schijnt een heftig verhaal te vertellen, met gebalde vuisten. Zou ze een inbreker te lijf zijn gegaan?? Toch eens aan Coby vragen, die verschijnt overal waar het spannend wordt, zo lijkt het....

En met deze tegelwijsheid concluderen wij wederom dat wij met elkaar een mooie dag hadden!