Kievitsbloemen Hasselt

Bibberend per Boottocht richting Bloeiende Bollen.

Nou ja, "bollen", kleine bolletjes, kievitsbolletjes, in bloei welteverstaan! We gingen er heen op 19 april van het jaar 2017.

Maar eerst gingen we de inwendige mens vertroetelen met een lekkere lunch bij de Kalkovens in Hattem. Bij de Kalkovens was namelijk een eetgelegenheid waar we onze buikjes vol konden eten met soep/omelet en  verse broodjes en croissants die al dan niet verschrikkelijk kruimelden zodat na ons vertrek meteen de stofzuiger door het etablissement geschoven moest worden....

Per boot werden de Joffers door de wateren vervoerd, naar het Zwarte Water waar de kievitsblommen ons wachtten. Dat hoopten we tenminste want het had 's nachts stevig gevroren in het Drentse. 

De stemming zat er nog niet geweldig in, afgaande op die verkleumde smoeltjes van de dames. Maar ze waren er op gekleed, dikke winterjassen aan en capuchon of muts op het hoofd. De meesten tenminste.

Meteen na het aan wal gaan lachten de kievitsblommen ons tegemoet, het koele weer van de laatste dagen had voorkomen dat ze al waren uitgebloeid. 

Drie boswachters van Natuurmonumenten begeleidden de dames en vertelden over het wel en wee van de bloeiende velden. Het waaide behoorlijk en het was net zo fris maar dat mocht de pret niet drukken. Groene Joffers zijn wel wat gewend op dat gebied.

Dorine wil het thuisfront ook laten zien wat er allemaal te aanschouwen viel. Behalve paarse stonden er ook witte bloemen en die wilde ze op de kiek.

Tineke, riep Lumine, moet je hier eens komen kijken, hier staan twee bloemen aan een enkele steel, dat is echt heeeel bijzonder!! En  ik heb ze gevonden!

En dit is dan de vondst van Lumine. Tineke fotografeert alles wat Lumine aanwijst!

De excursie was welbesteed aan onze Joffers, dat zien jullie wel. Met grote interesse werd van alles bekeken en beoordeeld.

In dit soort beschermde weidegebieden groeit natuurlijk veel meer dan alleen Kievitsbloem. De Joffers werd dan ook gewezen op zeldzame plantjes als de wilde Vrouwenmantel, Reukgras, allerlei mooie Zeggesoorten. 

Het was echt imposant, we waren hier een jaar of tien geleden ook maar wat we toen zagen viel in het niet met wat zich hier aan onze ogen ontvouwde: velden vol met duizenden bloemen, echt imposant.

Corrie ging door de knieën voor een uitgebloeide Zegge. Ze vond het zo mooi dat ze het wel in haar tuintje wilde hebben maar de boswachter raadde haar dat af: Joffertje, zei hij, dit is een soort die alleen maar wil groeien in deze vochtige weidebiotoop, die doet het in je tuin echt niet hoor! Corrie wilde het toch proberen en vroeg de Joffers naderhand per mail wie haar aan een verkoopadres kon helpen. Helaas, helaas.....

 

Na al die ruggen wilde de fotograaf wel eens een paar "smoelen"  zien. Hier zijn er een paar te bezichtigen....

Nadat iedereen de Kievitsbloemen in alle standen en uit alle posities bekeken en gefotografeerd hadden, was het tijd om weer terug te gaan.

Op naar het bootje dus waar de terugreis over de woelige baren werd ingezet nadat de schipper De Otter had weten los te woelen uit het riet en de Joffers op hun soms wat wankele beentjes naar de achterkant van de boot waren gedirigeerd om de motor van de boot een betere kans te geven.

De petten, mutsen en capuchons gingen weer op de hoofden en onze altijd vrolijke Wietske ziet daar de lol wel van in!

Mevrouw Ooievaar vond het maar niks, al die kwetterende dames in dat bootje. Zij vloog op van haar eieren en keerde er weer terug toen het gezelschap voorbij gedreven was en de rust weer in haar domein was weergekeerd.

Weer terug in Hasselt leek het wel of de wind opeens de aftocht had geblazen, spiegelglad was het water bij deze aanblik op het fraaie dorpstafereel. Tevreden ging het gezelschap weer richting huis. Wij hadden weer een heel gezellige Jofferdag beleefd!