Het vertrek was als altijd bij het huis van Joop en die komt altijd even naar buiten om de Joffers te begroeten. Waar het gesprek dit keer over ging? Het ging over een bepaalde gelegenheid waar Joop ook aanwezig was. Joop: "wat had ik toen ook alweer aan?". De Joffers in koor: "paars natuurlijk!!".
In de eerste tuin werden wij welkom geheten door Annelies en Frank Naber.
Wat een aangename entree bij dit vriendelijke boerderijtje uit eind achttiende eeuw, en een in volle bloei staande rosa Himalaya musk.
Wat een aangename entree bij dit vriendelijke boerderijtje uit eind achttiende eeuw, en een in volle bloei staande rosa Himalaya musk.
het heerlijk toeven onder de geurende rozen en met een lekker stuk rabarbertaart dat de gastvrouw ons offreerde. Een goede gelegenheid voor de gastheer om ons ondertussen over het ontstaan van de tuin te vertellen en hoe dat nog steeds verder ging.
De tuin achter het huis bleek een waar paradijsje. Stuk voor stuk ervoeren we de sfeer hier als heel behaaglijk. Mooie ronde borders, ontspannen ingeplant, gazon waar de wilde opkomende bloempjes hun gang mochten gaan maar dat wel wekelijks gemaaid werden. Eigenlijk veel leuker dan zo'n groen biljartlaken waar geen spriet scheef mag staan.....
De tuin deed qua beplanting denken aan een Engelse cottage garden; er bloeide veel en jongens wat een hoeveelheid aan bijzondere vogels werd hier al gespot: Befijster, Mandarijneend, Braamsluiper, Spotvogel, Holenduif, Kleinde bonte specht, in totaal 67 verschillende soorten kwamen hier buurten. Om over de bijzondere zoogdieren en -diertjes maar niet te spreken!
De Joffers lieten zich belangstellend rondleiden en een knuffelgrage Beagle mocht er bij zijn.
Dit is duidelijk: de tuin van Henk en Corrie Veldman.
We begrepen het niet zo goed......., de dames waren wat in de war: dit is toch geen tuin die je open stelt, dachten ze. Alleen rhododendrons en wat sedum, half dichtgegroeide vijvers zonder beplanting er omheen......
Dorine zat inmiddels ingespannen te turen in het water. "Ik snap er geen fluit van", sprak ze, "ik zie geen dikkopjes, hoe kan dat nou"? De dikkoppen waren misschien wel opgevroten door de merels, die pikken ze graag uit uit ondiepe vijverrand, En salamanders lusten er wel pap van, net als de ongetwijfeld heel veel libellenlarven in het water, die verorberen er wel tien per dag.
Maar toen bleek dat de "echte tuin" nog moest komen. Er lag een enorme vijver met heel veel waterlelies. Corrie wist niet hoe ze die er uit moest krijgen.
Er zwommen enorme koikarpers in het water en Corrie liet zien hoe die uit haar hand aten.
Lumine zat inmiddels lekker in een kunstig opgetrokken tuinkamer, open naar de tuin toe en aan de achterkant een raam met uitzicht op het huis.
En zo zag dat er uit: twee robuuste muren en een betonnen dak erboven. Je moet er maar opkomen!
Rondom de tuinkamer was een vracht aan stenen en aarde opgebracht waarin planten gezet waren en een lieflijk beekje naar beneden stroomde. Heel inventief!
Buxusbollen en coniferen gemillimeterd tot strakke objekten. Wat een werk om dit bij te houden!
De tuinvrouw maakt zich niet druk om smaakvolle combinaties, ze houdt van kleur en fleur, en die is volop aanwezig in deze tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten